بررسی ۲ مقاله به روز شده از مجله پزشکیiranmedicinenews
پزشکی زیبایی Medical Cosmetics یا Medical Aesthetics شاخه ای از طب است که هدف آن بهبود ظاهر فیزیکی و افزایش رضایت فرد از وضعیت خود می باشد. نکته جذاب و پرطرفدار در پزشکی زیبایی این است که روشهای جدید این علم عمدتا” تحت بی حسی موضعی یا حتی بدون آن انجام می شوند. چرا که امروزه درمانجویان مایلند علاوه بر حفظ سلامت جسمانی با به حداقل رساندن علایم و اثرات طبیعی پیری در ظاهرشان لذت بیشتری از زندگی ببرند.
معرفی انواع باندینگ دندان
در روش پیوند دندان نیازی به آماده‌سازی دندان‌ها نیست یا مقدار آماده‌سازی دندان‌ها به این منظور ناچیز است. به همین خاطر به جز مواردی که از کامپوزیت برای پر کردن پوسیدگی دندان استفاده می‌شود، اغلب نیازی به استفاده از مواد بی‌حسی به این منظور نخواهید داشت. به این ترتیب پس از بررسی رنگ دندانهای شما، به دقت کامپوزیت‌های همرنگ دندان برای ترمیم انتخاب می‌شود.
امروزه دو نوع مختلف پیوند دندان وجود دارد که عبارت است از باندینگ کامپوزیت مستقیم و پیوند کامپوزیت چسبنده:
۱. باندینگ کامپوزیت مستقیم
پیوند کامپوزیت مستقیم درمانی ست که در آن از کامپوزیت‌های به رنگ دندان (سفید یا به رنگ طبیعی دندان‌ها) برای پر کردن پوسیدگی، ترمیم تراشیدگی یا ترک‌خوردگی، پوشاندن فاصله بین دندان‌ها و نیز ترمیم لبه‌های دچار خوردگی دندان‌ها استفاده می شود. در این حالت مواد کامپوزیت به‌طور مستقیم بر روی دندان قرار گرفته و با حداقل سطح تهاجم، طرح لبخند بیمار اصلاح می‌شود. در اصطلاح تخصصی به این روش ترمیم پیوند مستقیم دندان گفته می‌شود، ولی در اکثر موارد به آن به اختصار باندینگ می‌گویند.
۲. باندینگ کامپوزیت چسبنده
در این نوع پیوند برخلاف کامپوزیت مستقیم، ترمیم دندان به یک دندان متصل می‌شود. این روش معمولاً برای اهداف زیبایی همراه با روکش دندان، لمینت دندان، بریج، و اینله و آنله مورد استفاده قرار می‌گیرد. به این ترتیب دندانپزشک پس از انتخاب رنگ مناسب پیوند، سطح دندان را با استفاده از یک محلول اسیدی مناسب کمی زبر کرده و محلول رزین کامپوزیت را بر روی دندان‌ها قرار می دهد. و با حالت دادن محلول بر روی دندان آن را به شکل دلخواه در می آورد.
در ادامه این مواد با استفاده از پرتو مخصوص سفت شده و این فرآیند تا زمانی تکرار می‌شود که پرکردگی یا ونیر کامپوزیت ظاهر نهایی دلخواه را پیدا کند. دندانپزشک در نهایت این مواد را صیقل می‌زند تا ظاهر آن با سطح بقیه دندان‌ها هماهنگ و طبیعی به نظر برسد.
آیا باندینگ دندان خطراتی وجود دارد؟
پیوند دندان خطرات عمده ای ندارد. به خاطر داشته باشید که رزین کامپوزیت مورد استفاده با این روش به اندازه دندانهای طبیعی شما قوی نیست.
این امکان وجود دارد که مواد از دندان واقعی شما جدا شوند.
در صورت خوردن یخ ، جویدن قلم یا مداد ، ناخن ها و یا غذای سخت یا آب نبات ممکن است پیوند دندان شما دچار تراشیدگی شود.
رزین همچنین مانند سایر مواد دندانپزشکی مقاوم در برابر لکه نیست. اگر سیگار می کشید یا قهوه زیادی می نوشید ، ممکن است تغییر رنگ ایجاد شود.
۱- پرکردن مستقیم دندان
ابتدا دندانپزشک، دندانی که باید پرشود را با بی‌حسی موضعی، بی‌حس می‌کند؛ سپس با دریل، ابزار ایرابریژن یا لیزر، ناحیه‌ی پوسیده تراشیده می‌شود. انتخاب نوع ابزار، به راحتی دندانپزشک، دانش و میزان سرمایه‌گذاری برای ابزار و همچنین محل و میزان پوسیدگی، بستگی‌دارد.
سپس دندانپزشک، ناحیه را بررسی می‌کند تا مطمئن شود که تمام قسمت‌های پوسیده، تراشیده شده است. بعد از تراشیدن پوسیدگی، دندانپزشک ناحیه‌ی مدنظر برای پرکردن را با تمیزکردن و خالی‌کردن آن از باکتری و مواد دیگر، آماده می‌کند. اگر پوسیدگی نزدیک ریشه‌ی دندان باشد، ابتدا دندانپزشک از لایه‌ای از جنس گلاس‌آینومر، رزین کامپوزیت یا مواد دیگر استفاده می‌کند تا از عصب محافظت نماید. معمولاً بعد از پرکردن، دندانپزشک کار خود را با پولیش‌کردن، خاتمه می‌دهد.
برای پرکننده‌های همرنگ دندان، چندین قدم دیگر لازم است؛ بعد از اینکه دندانپزشک، قسمت‌های پوسیده را تراشید و ناحیه را تمیز کرد، ماده همرنگ دندان، به صورت لایه‌لایه، قرار داده می‌شود. سپس از نور مخصوصی برای سفت‌کردن هر لایه، استفاده می‌شود. بعد از تکمیل این فرآیند لایه‌به‌لایه، دندانپزشک این مواد را به صورت دلخواه شکل خواهد داد، مواد اضافی را می‌تراشد و آن را پولیش می‌کند.
۲- پرکردن غیرمستقیم
پرکردن غیرمستقیم، مانند کامپوزیت یا پرکننده‌های همرنگ دندان است؛ اما در آزمایشگاه ساخته می‌شود و نیازمند دو جلسه مراجعه است. پرکننده‌های غیرمستقیم، زمانی استفاده می‌شوند که ساختار دندانی کافی برای نگه‌داری پرکننده وجود ندارد و درعین‌حال، پوسیدگی هم به‌قدری شدید نیست که نیاز به تاج دندان وجود داشته باشد.
در اولین جلسه، پوسیدگی یا پرکننده قبلی تراشیده می‌شود. از دندان مدنظر و دندانهای کناری آن قالب‌گیری می‌شود. قالب به آزمایشگاه دندانپزشکی ارسال شده و پرکننده غیرمستقیم، ساخته می‌شود. پرکننده موقت(در ادامه توضیح داده شده)، تا زمان آماده شدن پرکننده اصلی، برای محافظت از دندان، استفاده خواهد شد. در جلسه‌ی دوم، پرکننده موقت خارج‌شده و دندانپزشک اندازه‌بودن پرکننده اصلی را بررسی می‌کند و در صورت اندازه‌بودن، در محل خود چسبانده خواهد شد.
دو نوع پرکننده‌ی غیرمستقیم وجود دارد که عبارتند از اینلی و آنلی (اینله و آنله).
اینلی مشابه سایر پرکننده‌هاست، اما کلاً داخل کوهه‌های دندان در سطح جویدن دندان قرار می‌گیرد.
آنلی وسیع‌تر از اینلی بوده و کوهه‌های بیشتری را پرمی‌کند؛ گاهی آنلی، تاج تیکه‌ای نامیده می‌شود.
اینلی و آنلی (اینله و آنله)، نسبت به پرکننده‌های سنتی، ماندگارترند و دوام آن‌ها تا ۳۰ سال است. آن‌ها را می‌توان با رزین کامپوزیت همرنگ دندان، سرامیک (پرسلین) یا طلا، ساخت. می‌توان از آنلی برای دندان ضعیف استفاده کرد؛ چون می‌تواند سطح جویدن دندان را بپوشاند و همانند تاج، نیروهای وارد بر دندان را توزیع‌کند.
نوع دیگری از اینلی و آنلی، اینلی و آنلی مستقیم است که روش استفاده از آن همانند اینلی و آنلی غیرمستقیم است اما در روش مستقیم، در داخل دهان ساخته می‌شود و می‌تواند در یک جلسه انجام شود. نوع اینلی و آنلی استفاده‌شده، به این امر بستگی دارد که چقدر از ساختار سالم دندان باقی‌مانده و زیبایی آن چگونه خواهد بود.
۳- پرکردن موقت
در موارد زیر از پرکردن موقت استفاده می‌شود:
برای پرکردن‌هایی که در بیش از یک جلسه انجام می‌شوند؛ مثلاً قبل از قراردادن پرکننده طلا یا پرکردن‌های خاص (پرکردن غیرمستقیم) که از کامپوزیت استفاده می‌کند.
پرکردن موقت، همانطور که مشخص است، ماندگار نیست. معمولاً بعد از یک ماه، می‌افتد، می‌شکند و یا فرسوده می‌شود. برای جایگذاری پرکننده‌ی دائمی به‌جای پرکننده‌ی موقت، به دندانپزشک مراجعه‌کنید. در غیر این صورت، دندان عفونت می‌کند و دچار مشکل خواهید شد. برای کسب اطلاعات بیشتر میتوانید به مقاله آشنایی با انواع پر کردن دندان مراجعه کنید.
منبع: مجله پزشکی – سلامت ایران مدیسن نیوز
